Η αλήθεια είναι ότι το να μην στηθώ στην ουρά για την περίφημη πίτσα του Sorbillo ήταν μια συνειδητή απόφαση. Το μαγαζί ήταν συστημένο από ντόπιο, αλλά με 30 άτομα απ’ έξω, και με την ακράτητη επιθυμία να περιδιαβώ τα πλακόστρωτα στενάκια της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ιταλίας, στην οποία κάνα δίωρο πριν είχα αφιχθεί, με έφερε χωρίς τύψεις σε κάποια άλλη από τις δεκάδες πιτσαρίες της αλήτικης Νάπολης.
Η επαναλαμβανόμενη εικόνα στους δρόμους του «Παρασκευή βράδυ κρατάω το κουτί πίτσα στο χέρι και το πάω σπίτι» με συγκίνησε ιδιαίτερα και με οδήγησε ακαριαία στη μιμητική κίνηση, επιδιώκοντας να αφουγκραστώ άμεσα την κουλτούρα της αδελφοποιημένης με την Αθήνα πόλης. Βρέθηκα έτσι και εγώ να βαδίζω προς το φτωχικό μου διαμέρισμα με ένα κουτί πίτσα από τους Mattozzi -από το 1833 στο κουρμπέτι-, όλη για μένα.
Ο βραδινός μου περίπατος μία ώρα αργότερα στα ζωηρά και άγρυπνα στενάκια της πρωτεύουσας της Καμπανίας ήταν ένα από τα αποτελεσματικά τρικ να ξεχάσω τη λεπτή, χλιαρή και ανούσια γεύση που μου προσέφερε η δυναστεία των Ματότσι, και να καταλύσω στο ζεστό μου διαμέρισμα γεμάτος εικόνες και νύστα.
Οι νιφάδες χιονιού ανάμεσα στις ακτίνες του ηλίου την αυγή του Σαββάτου ήταν μία αξιοσημείωτη κατάσταση στο ιστορικό κέντρο -το οποίο παρεμπιπτόντως δικαιολογημένα έχει καταγραφεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς- αλλά και μία προειδοποίηση που έλεγε «ντύσου καλά».
Επτά στάσεις με το μετρό δυτικότερα, και 200 μέτρα απέναντι από το «Σαν Πάολο», όπου δύο μέρες πριν η Νάπολι είχε επικρατήσει 2-0 της Ζυρίχης και 28 χρόνια νωρίτερα ο Λίνεκερ είχε στείλει την Αγγλία στα ημιτελικά του Μουντιάλ του ‘90 με δύο πέναλτι επί του Καμερούν, βρισκόταν το κέντρο εγγραφών και παραλαβής αριθμών.
Μετρημένες στα δάχτυλα ήταν οι φορές που αυτά βγήκαν από τις τσέπες εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό, απόρροια των 4° Κελσίου, όμως η περιέργεια για τον κτηνώδη άνεμο που ρουφούσε όλη την ενέργεια των ανθρώπων επιζητούσε αναγκαστικά μια απάντηση μέσω της γκουγκλ: άνεμος 50% km/h (στην επίσης ανεμοδαρμένη Αθήνα είχε 17%) και την Κυριακή 30%. «Εχω τρέξει με 30% άνεμο;».
Μάλλον. Αυτό το μείον 20% ήταν που έκανε τη διαφορά. Οπως και ο ήλιος. Η εκκίνηση βρήκε 12 Ελληνες και άλλους 5327 δρομείς, οι περισσότεροι με κολάν, να τρέχουν στους 5° Κελσίου, αλλά με έναν ακμαίο ήλιο. Θα τον έλεγες και ιδανικό καιρό για τρέξιμο.
Μια κατηφορίτσα ενός χιλιομέτρου αλά τούνελ Κατεχάκη στο 3ο, έγινε ανηφορίτσα στο 19ο, την οποία εμείς οι γνώστες της πραγματικής Κατεχάκη κατάπιαμε με ευκολία, αφήνοντας τους σοκαρισμένους Ιταλούς να ποθούν την ανεξάντλητη αντοχή μας.
Εχοντας ενδιάμεσα απολαύσει την απέραντη Τυρρηνική θάλασσα, τα τρία τελευταία χιλιόμετρα ήταν γνώριμα, καθότι όμοια με το ξεκίνημα της κούρσας, αλλά στο 21ο, στην αναστροφή για την τελική ευθεία, ο ανελέητος αέρας ήταν εκεί στο ξέφωτο να μας περιμένει.
Με τις μελωδίες κλασικής μουσικής να έρχονται όλο και πιο κοντά προσεγγίζοντας την αψίδα του τερματισμού και του θριάμβου, το τελευταίο κατοστάρι έγινε με σθένος και ανυψωμένα χέρια, χαιρετώντας τους λίγους πλην γενναίους θεατές που περίμεναν στο ύψος του τάπητα.
Οι εκτεταμένες ουρές των καταπονημένων δρομέων για να πάρουμε πίσω την τσάντα μας, μας έδωσε χρόνο για ένα μασάζ μήπως και χαλαρώσουν οι πιασμένοι μύες. Στη δεύτερη προσπάθεια ανάκτησης του ζεστού ρουχισμού η ουρά ήταν διπλάσια.
Ενα λεπτό αργότερα, τελείως αναπάντεχα, βρισκόμασταν μέσα από τις διαχωριστικές μπάρες να τον παραλαμβάνουμε μόνοι μας, υπό το βλέμμα καμιάς 200αριάς νευρικών δρομέων που είτε εξέφραζαν την αποδοκιμασία τους είτε έλεγαν κάτι σαν Μίλε Ντουετσέντο Τρέντα Ντούε (φέρε μου το 1232) εκλιπαρώντας ουσιαστικά για λίγη συμπόνια για την κατάστασή τους.
Το προσφερθέν ζεστό τσάι κατά την έξοδό μας από τον περιβάλλοντα χώρο τόνωσε ακόμα περισσότερο τον θερμόαιμο οργανισμό μας και ανενδοίαστα πια, εφορμήσαμε για την εκδίκηση μιας ζουμερής μεταγωνιστικής πίτσας Ναπολιτάνα. Αλλης οικογενείας αυτήν τη φορά.
Ανδρες
1. Amlosom Nguse (Ερυθραία) 1:02:09
2. Kemei Moses Kipngetich (Κένυα) 1:02:11
3. Kalale Ishmael (Κένυα) 1:02:23
Γυναίκες
1. Tanui Angela Jemesunde (Κένυα) 1:09:53
2. Lembus Betty Wilson (Κένυα) 1:11:32
3. Njoroge Martha Wanjiku (Κένυα) 1:11:35