Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023, 20:00
Η επίσκεψή μου στο Ηράκλειο είχε ως κύριο σκοπό τη δεύτερη διαδοχική συμμετοχή μου στον Ημιμαραθώνιο Κρήτης, αυτόν τον τρελό αγώνα στο Αρκαλοχώρι, με τις ανηφοροκατηφόρες, τον πολύ κόσμο και τις ρακές.
Οι 27 ώρες που μεσολάβησαν από το τελευταίο ποτηράκι ρακή το απόγευμα της Κυριακής, κλείνοντας λογαριασμό κάπου στα 25 σφηνοπότηρα, αποδείχτηκαν οριακά επαρκείς για να παραστώ φαινομενικά νηφάλιος στο παιχνίδι της 7ης αγωνιστικής ανάμεσα στον σύλλογο με σήμα τον λαβύρινθο και αυτόν με τον δικέφαλο.
Η παρουσία τόσο κόσμου στο κυρίως, το αλλόφρον πέταλο, αλλά και στις κεντρικές κερκίδες, ειδικά στη μεγάλη που βρίσκονται τα δημοσιογραφικά, έφτιαχνε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για ένα τόσο ενδιαφέρον ματς, υπενθυμίζοντάς μας παράλληλα τη χυδαιότητα που δύναται να εκβάλλει εν έτει 2023 το στόμα ενός Ελληνα οπαδού από 10 έως 70 ετών (με έμφαση στην ηλικιακή κατηγορία 35-49), με υβρεολογίες αμετάβλητες από τη δεκαετία του ’90 και αξιολύπητα για τον ανθρώπινο πολιτισμό συνθήματα.
Η πίεση ψηλά στο γήπεδο στα δύο πρώτα λεπτά ενός αγώνα είναι κάτι που πάντα εκτιμάμε σε μία ομάδα, στην ΑΕΚ στην προκειμένη περίπτωση, διότι σου ανεβάζει αμέσως τη διάθεση, και κυρίως επειδή γλιτώνεις τις καθιερωμένες ανούσιες αναγνωριστικές πάσες πίσω από τη σέντρα.
Καλό βέβαια είναι όταν έχεις αποφασίσει να πιάσεις στον ύπνο τον αντίπαλο, να είσαι λιγότερο επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια, για να μην κυνηγάς το σκορ, όπως συνέβη μετά την καρφωτή κεφαλιά του Λουίζ Φελίπε στο 5’ που έδωσε προβάδισμα στους Κρητικούς.
Το γκολ του 31χρονου Βραζιλιάνου όρισε την Ενωση κυρίαρχο του παιχνιδιού, μα οι εμπνεύσεις της ενδεκάδας που έπαιζε μαζί για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν έφεραν κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, πέρα από τα δύο τσουμπερίσια σουτ του Τσούμπερ, αυτά που πιάνει ξαφνικά και εκτοξεύονται σαν βολίδες στο αντίπαλο στρατόπεδο, ή το πλαγίως αριστερά τετ α τετ του ευσυνείδητου Μοχαμάντι πάνω στον Ελβετό Μπάουμαν, ο οποίος στο 2ο ημίχρονο εκτινάχτηκε εντυπωσιακά στο αριστερό του παραθυράκι και έδιωξε το απευθείας φάουλ του Γκατσίνοβιτς, της μιας εκ των πέντε αλλαγών του Αλμέιδα από το 61’ ως το 67’.
Η ενέργεια στο 83’ ενός άλλου παίκτη που μπήκε στο 67’, του γεννημένου στο Παρίσι επιθετικού από το Μάλι, Ντίκο, με την οποία πρόλαβε την έξοδο του Αυστριακού Στάνκοβιτς, ήταν αυτή που έκλισε το ματς προς τους γηπεδούχους (2-0), οι οποίοι είχαν έναν Βούρο που καθάριζε από τα δεξιά, μοιράζοντας και παιχνίδι, και που γενικώς εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία της νταμπλούχου να δημιουργήσει ευκαιρίες.
Η πράσινης εμφάνισης κρητική μπύρα Candia στον γυρισμό προς το ξενοδοχείο στα λαβυρινθοειδή πλακόστρωτα στενάκια του Ηρακλείου καταλάγιασε την οξύθυμη νύχτα στο φιλόξενο κατά τα άλλα και πάντα γοητευτικό «Γεντί Κουλέ», και μας έσβησε την όποια εναπομείνασα αδυναμία από τη ρακή, που, όπως ο Ντίκο και η παρέα του με τα μαύρα, δεν αστειεύεται, δεν συγχωρεί.