Οταν πήγα να δω Καλλιθέα – Καλαμάτα

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023

Η Καλλιθέα έχει κάτι σπάνιο για ελληνική ομάδα, τουλάχιστον φέτος. Ποδοσφαιρική τιμιότητα. Είναι σαν να έχει ανατραφεί σε άλλη χώρα. Δεν λέμε ότι θα τη βάλουμε να παίξει στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά για την Πρέμιερ Σκωτίας άνετα θα την προτείναμε, και θα έμπαινε και εξάδα, ψηλότερα από τις αγαπημένες μας -για τα ουίσκι τους- Κιλμάρνοκ και Σεντ Τζόνστον.

Είναι που σου δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει πάνω της τη βαριά πατροπαράδοτη κληρονομιά του υπέρτατου αγαθού στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τους «τρεις βαθμούς της νίκης». Το υπέρτατο αγαθό της Καλλιθέας είναι να δημιουργήσει.

Ποιος να το περίμενε, εδώ στο Ελ Πάσο, με τους ελάχιστους πλην πιστούς οπαδούς, να συναντούσαμε αυτήν την ιδιοσυγκρασία, σήμερα, τη 16η μέρα του ευεργετικού 2023, όπως ακριβώς συνέβη και τη 10η, πριν από έξι μέρες, στον επαναληπτικό Κυπέλλου με τη Λαμία (1-2 και αποκλεισμός).

Το παιχνίδι της 11ης αγωνιστικής της «Σούπερ Λιγκ 2» ανάμεσα στην 4η Καλλιθέα και την 6η Καλαμάτα ήταν κατά γενική ομολογία, αν και δεν πήραμε άλλες γνώμες, ευχάριστο.

Ξεκίνησε στο 19’ με τη μακρινή σέντρα του Ντιμίτριους (Βραζιλιάνος) που κατέληξε στη συμβολή των δοκαριών της Καλαμάτας, και συνεχίστηκε με τις κεφαλιές που κατέληξαν γκολ από τον Κώστα Μπουλουλή και τον 31χρονο Γιάννη Λουκίνα, ο οποίος ήταν συνετός στον πανηγυρισμό του: 20 γκολ σημείωσε πέρσι με τη φανέλα της Καλαμάτας, ρεκόρ καριέρας.

Ομως και η «μαύρη θύελλα» ξέρει μπάλα. Και έγινε αντιληπτό στο δεύτερο ημίχρονο. Ναι, η Καλαμάτα είναι μια elegant ομάδα. Κομψή, στυλάτη. Για αυτό και δυσκολεύεται να σουτάρει. Θέλει να τα κάνει όλα σωστά. Να περιποιηθεί το αντικείμενο με αγάπη, με χάρη, ξεχνώντας ότι αυτό το δερμάτινο σφαιρίδιο θα πρέπει να καταλήξει κάπου.

Εκεί που πήγε τελικά στο 82’, χάρη στο εύστοχο πέναλτι του πρώην Καλλιθεάτη και νυν Καλαματιανού, επίσης 31χρονου, Αλέξανδρου Αρναρέλλη. Ενα ωραιότατο πέναλτι – σπρωξιά από πίσω, που έγινε στον όλο ζωντάνια και δημιουργικότητα κεντρικό αμυντικό της Καλαμάτας, Τζούνιορ Μπακαγιόκο.

Η απέραντη αφοσίωση του πανύψηλου Γάλλου μπακ, ο οποίος έχει παίξει μόνο σε άσημες αλλά πιθανώς το ίδιο τίμιες γαλλικές ομάδες, ήταν αυτή που ύστερα από δύο λεπτά άφηνε με 10 παίκτες την Καλαμάτα, εξαιτίας του τζαρτζαρίσματος – σταματήματος του άρτι αφιχθέντα από τον Ιωνικό Νίκο Ιωαννίδη που έβγαινε στην αντεπίθεση.

Το ματς όμως δεν τελείωσε εκεί. Και μπορεί να ακούγεται λογικό, στο 85’ είμαστε, αλλά σε άλλο ματς θα είχαμε έξι κράμπες. Οχι όμως στις αδερφές ψυχές της Μάδεργουελ.

Καθυστερήσεις και δύο φάσεις τετ α τετ για την Καλλιθέα για το 3-1, μία για την Καλαμάτα για το 2-2, αυτήν στο τελευταίο δευτερόλεπτο, με την κεφαλιά του εκ Βραζιλίας Μάρκος Μόζερ να φεύγει πάνω από το δοκάρι.

Οι ροζ φανέλες με τις κάθετες γαλάζιες γραμμές, αυτή η μοντέρνα στυλιστική άποψη του αθηναϊκού σωματείου, έφυγαν δικαίως νικήτριες από τον αγωνιστικό χώρο με 2-1, παίρνοντας αυτό που πάνω από όλα έχει σημασία στο ποδόσφαιρο, τους τρεις βαθμοί της νίκης, και προσφέροντας σε μας αυτό για το οποίο πηγαίνουμε ακόμα στα Ελ Πάσα αυτού του κόσμου Δευτέρες μεσημέρι: για λίγο γενναιόδωρη, ανιδιοτελή, σκωτσέζικη ποδοσφαιρική αντίληψη, που ως μότο της έχει το «μερικές φορές το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι πιο ωραίο και από το ουίσκι».