Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024, 17:05
Στην καρέκλα 14 του μπουθ 9 του «Απόστολος Νικολαΐδης», μπροστά από την καφετιέρα και τα χάρτινα ποτηράκια (τα ατομικά κέικ ήταν στη διπλανή θέση μετά το χώρισμα), βρέθηκα στις 16:35, νωρίς για τα δεδομένα μου, αλλά είναι που αφίχθην απευθείας από τον πρωινό αγώνα δρόμου στο Δαφνί, με το μετάλλιο να φέγγει στο μισόκλειστο μπουφάν μου, και το έμβλημα του ΟΦΗ να δεσπόζει διακριτικά στη φόρμα στο κάτω μέρος του σώματός μου.
Θα ήταν -ευτυχώς- το μετάλλιο που τράβηξε τα περισσότερα βλέμματα συγκριτικά με το ένδυμά μου, αν κρίνω από τον χαιρετισμό του υπεύθυνου ασφαλείας περνώντας από τη θύρα των παικτών. Θα φάνταζα σαν Ολυμπιονίκης μπροστά του, έτσι αρχοντικά όπως βάδιζα στην οδό Τσόχα, η οποία ήταν ήσυχη και γαλήνια, απόρροια της «για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας τάξης και ασφάλειας» απαγόρευσης των φιλάθλων να βλέπουν αγώνες από τα μέσα Δεκέμβρη 2023 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 2024.
Μια απόφαση που θα ήθελα και εγώ να εξάρω τη σημασία της, καθώς βάζει επιτέλους τις βάσεις και για άμεση απαγόρευση της κυκλοφορίας οχημάτων μετά τις 10 το βράδυ ούτως ώστε να μειωθούν τα τροχαία, για αυστηρό περιορισμό χρήσης του διαδικτύου για την πάταξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, και γιατί όχι, για διά παντός απαγόρευση πώλησης μπύρας, διότι τελευταία εκτός από κεφάλι, έχουν αρχίσει να με κάνουν και οξύθυμο.
Το χτισμένο το 1922 γήπεδο φαίνεται πάντως όμορφο ακόμα και άδειο, με τα λευκά και πράσινα καθισματάκια του και την κυματιστή του κατασκευή, θυμίζοντάς μου την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα, το 1988 με την Εθνική Ελπίδων (1-1 με Τσεχία).
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με δυνατή κεφαλιά, όμως και ο πρώην «πράσινος» Χάρης Μαυρίας με το μπουμπουνητό του σουτ τρόμαξε τον Λοντίγκιν, τον Ρώσο τερματοφύλακα που ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα στη Θράκη.
Το 0-0 του ημιχρόνου πρόσφερε κάποιες ακόμα φιλότιμες προσπάθειες από τις δύο ομάδες, όμως δεν κουβαληθήκαμε στη Λεωφόρο για το φιλότιμο, αλλά για τα γκολ και το κέικ.
Η κοντινή κεφαλιά του Σπόραρ στο 51’ άνοιξε το σκορ για τον Παναθηναϊκό, και άνοιξε και το μυαλό των Αγρινιωτών, που ζωήρεψαν και βγήκαν πιο αποφασιστικά στην επίθεση, αναγκάζοντας τον 33χρονο τερματοφύλακα του «τριφυλλιού» να πεταχτεί στο 74’ σαν άλλος Λεβ Γιασίν στο παραθυράκι του και να αποτρέψει το 1-1.
Το πλούσιο, γεμάτο κάθετο δοκάρι από το σουτ του Τζούρισιτς στο 80’ ήταν μια ωραία στιγμή στο παιχνίδι, και βασικά η προειδοποίηση για το 2-0 στο 89’ από την ίδια θέση, δεξιά, με συρτό αριστουργηματικό πλασέ, αυτήν τη φορά από έναν άλλον Βαλκάνιο, τον Σπόραρ, πρώτο σκόρερ πέρσι της ομάδας με 11 γκολ, που σημείωσε το δεύτερό του στο ματς και έφτασε τα 6.
Ο ποδοσφαιρικός θυμός του Γεωργιανού Σενγκέλια, του επιθετικού που πιθανόν να αντιμετωπίσει η Ελλάδα στις 26 Μαρτίου στον τελικό των πλέι οφ για την πρόκριση στο Euro, ο οποίος δέχτηκε την πάσα μέσα στην περιοχή, έκανε μια τρίπλα με το αριστερό, μία με το δεξί, και περιτριγυρισμένος από τέσσερις παίκτες του Παναθηναϊκού, έπιασε τη μονοκόμματη βολίδα και άφησε παγωτό τον Λοντίγκιν, ήταν αυτός που μας έκανε να αποχωρήσουμε σαστισμένοι από θαυμασμό από τα κουβούκλια της Λεωφόρου, σε αυτόν τον ιστορικό αγώνα (2-1), της ιστορικής και πρωτοποριακής αυτής banned περιόδου, που θα ενισχύσει την αξία του αθλητισμού, την ευημερία στους πολιτιστικούς χώρους και την παγκόσμια ειρήνη.