Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2024, 17:00
Στο «Μιχάλης Κρητικόπουλος» είχα να πάω από τον Ιούνιο του 2003 και το μπαράζ του Πιερικού με τη Ρόδο για την άνοδο στη Γ’ Εθνική (0-2).
Λίγο νωρίτερα, το 2002, ο Εθνικός Αστέρας είχε υποβιβαστεί μετά από 4 σεζόν στην Α’ Εθνική, οπότε δεν έτυχε να επισκεφθώ ξανά το γήπεδο που οικοδομήθηκε το 1998 στις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού.
Τα καμαράκια των δημοσιογράφων δεν ήταν ποτέ η χαρά μου, όμως αυτό το ατομικό μπουθ μου έκανε νεύμα να απολαύσω τη θέρμη του, να φορτίσω το τηλέφωνό μου και να απλώσω το δαπανηρό t-shirt του Bruce Springsteen (50€) που είχε αρχίσει να στάζει από τα τρία ανηφορικά χιλιόμετρα τζόκινγκ από τον σταθμό Ευαγγελισμός.
Το περίπου 5000 θέσεων θαλπωρικό γήπεδο της Καισαριανής σου έδινε την αίσθηση ότι οι ομάδες θα πηγαινοέρχονταν γεμάτοι ενθουσιασμό με την μπάλα στα πόδια, και η αλήθεια είναι ότι υπήρχε διάθεση, όχι όμως ποιότητα.
Το 1-0 στο 59’ από τον νεότερο παίκτη του γηπέδου, τον 19χρονο Γιώργο Κωνσταντακόπουλο -μέσος όρος ηλικίας της ενδεκάδας της Κηφισιάς ακριβώς 24-, απορρόφησε την ανία των λίγων προσκεκλημένων (χωρίς θεατές όλα τα ματς των ομάδων της Σούπερ Λιγκ μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου 2024, κατόπιν σωτήριας για το μέλλον του αθλητισμού κυβερνητικής απόφασης) και έβαλε τη νεοφώτιστη Κηφισιά στη διεκδίκηση της πρόκρισης στα προημιτελικά του Κυπέλλου (3-1 ο ΟΦΗ στο πρώτο ματς).
Δύο ημερολογιακές μέρες και 45 αγωνιστικά λεπτά μετά τον δανεισμό του στον ΟΦΗ από τη Λέγκια Βαρσοβίας, με την οποία επτά μήνες πριν είχε κατακτήσει το Κύπελλο, ο γεννημένος στο Μάιντς με καταγωγή από το ΛΔ Κονγκό Μακανά Μπακού (ο δίδυμος αδερφός του αγωνίζεται στη Βόλφσμπουργκ), τσίμπησε στο 91’ την μπάλα μες στην περιοχή της Κηφισιάς και ανατράπηκε από τον απρόσεκτο Παρρά, ο οποίος δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την απόφαση, κάτι που νομίζαμε ότι δεν θα ξαναδούμε ποτέ σε ελληνικό, μην σου πω και ξένο, γήπεδο.
Ο Λουίζ Φελίπε νίκησε τον Γιάννη Νικοπολίδη, γιο του Αντώνη, και το 1-1 έστειλε τους Ομιλίτες στα προημιτελικά με τον Παναιτωλικό, τον οποίο αν περάσουν θα παίξουν με τον Αρη ή τη Νίκη Βόλου, τους οποίους αν περάσουν θα βρεθούν για τρίτη φορά στον τελικό, πρώτη μετά από 34 χρόνια.
Και γιατί να μην πάει στον τελικό ο Τίτορμος ο Αιτωλός ή η φτερωτή θεά από τον Βόλο, που δεν έχουν πάει ποτέ και θα το χαρούν και περισσότερο, καθώς παίζουν με περισσότερους Ελληνες, θα μου πείτε και θα έχετε και δίκιο, για να μην αναφερθώ στον ανεξέλεγκτο το τρέχον διάστημα θεό του πολέμου των 9 τελικών Κυπέλλου (κέρδισε τον έναν).
Η αποχώρησή μου συνοδεύτηκε με τζόκινγκ στην κατηφορική πλην «φορτωμένη» Εθνικής Αντιστάσεως και με μια στάση για κοκτέιλ στο Ρομάντσο στην Ομόνοια, πριν μεταβώ αυτοπροσώπως στο πολυαναμενόμενο ντέρμπι αιωνίων.