Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2023, 15:00
Την αναμέτρηση της ομάδας από το τρίτο μεγαλύτερο σε έκταση ελληνικό νησί (Λέσβος), με εκείνην από το τρίτο μεγαλύτερο σε πληθυσμό (Ρόδος), την πληροφορήθηκα μόλις μία ώρα και ένα τέταρτο πριν από την έναρξή της, ακριβώς τη στιγμή που εμβόλιζα πέντε πατάτες με μία πιρουνιά.
Για καλή μας ποδοσφαιρική τύχη, το οβελιστήριο που ανέλαβε να επαναφέρει σε ορθή στάση τα ταλαιπωρημένα μας από τον Ημιμαραθώνιο Αγάπης κορμιά, βρισκόταν σε απόσταση ενός γηπέδου από το δημοτικό στάδιο της Μυτιλήνης, εκεί όπου ο δημοφιλής τη δεκαετία του ’80 Αιολικός θα αντιμετώπιζε τον θαυμαστό τη δεκαετία του ’90 Ιαλυσό. Δόθηκε έτσι ολίγος χρόνος στα πεινασμένα μας όργανα να τροφοδοτηθούν και από γύρο κοτόπουλο.
Με τους υπόλοιπους 15 δρομείς του συλλόγου που εδρεύει στο πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας (Χίος) να παραμένουν αμετακίνητοι εκεί, στη μύτη του μουσείου στο γωνιακό ψητοπωλείο, για τη βρώμικη δουλειά, aka άσπρο πάτο και γλείψιμο των πιάτων, το μεγάλο ντέρμπι των Νήσων μας βρήκε στο έβδομο λεπτό του στα λευκά καθισματάκια του σταδίου με τους πελώριους προβολείς, με πλάτη στον ξεδοντιασμένο ήλιο και στήθος στην εστία του κοκκινοκίτρινου Ρόδιου τερματοφύλακα.
Το κύριο συμβάν έλαβε χώρα ωστόσο έμπροσθεν του άλλου τέρματος, και επρόκειτο για το σπρώξιμο του παίκτη του Αιολικού πάνω στον αντίπαλό του, ο οποίος βρισκόταν στη μεγάλη περιοχή έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Παρανομία καταφανέστατη κατά την ταπεινή μας γνώμη, όσο και αν ο συμπαθής στην προφορά, άξεστος στους τρόπους του υπερήλικος οπαδός, λίγες θέσεις παραπάνω, προσπάθησε να πείσει όλον τον Ταρλά για το αντίθετο.
Το γκολ από το λευκό κυκλάκι των ισάξιων στο α’ μέρος φιλοξενούμενων ήταν το χάιλαϊτ του πρώτου ημιχρόνου, αν και οι πιο ενδιαφέρουσες πινελιές στον αγώνα ήταν οι ανακοινώσεις μέσω μεγαφώνων που επιβεβαίωναν ότι ο παλιός είναι αλλιώς: «Στη νέα Σμύρνη, Πανιώνιος – Ερμιονίδα 1-0, 2-0, 2-1, 4-1».
Οι ουρές στο κυλικείο, λες και επρόκειτο για interval ταινίας, ή ακόμα καλύτερα, διάλειμμα στο σχολείο, ήταν επίσης μία γλυκιά ένδειξη ότι στη Μυτιλήνη ο χρόνος έχει σταματήσει στο σωστό σημείο. Τότε που ευχαριστιόμασταν τα κυριακάτικα μεσημέρια, τις παροχές του γηπέδου, και την ακούσια ενημέρωση των υπόλοιπων σημαντικών αγωνιστικών δρώμενων. Το ίντερνετ είναι για τους ακοινώνητους.
Αν δεν το είχες καταλάβει στο πρώτο ημίχρονο, καθότι λίγο αφηρημένος κοιτάζοντας τη θάλασσα απέναντι στο βάθος, το διέκρινες σιγά σιγά στο δεύτερο, ότι ο «Αίο» ήταν καλύτερος. Περισσότερη κυκλοφορία, μεγαλύτερη ικανότητα, συχνότερη απειλή.
Η ισοφάριση ήταν η φυσική εξέλιξη της ροής του αγώνα, και συνοδεύτηκε από τα «Είναι ωραίο να είσαι Αίο» του εκφωνητή, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που βρισκόταν μπροστά από το κεντρικό μικρόφωνο και κατά την ηχογράφηση του διαχρονικού ύμνου. Θα το ερευνήσουμε. Ή μπορεί και όχι, μιας και τασσόμαστε ξεκάθαρα υπέρ αυτής την πιθανότητας.
Το δεύτερο γκολ των Μυτιληνιών ήρθε να αποκαταστήσει την τάξη και να τους διατηρήσει πρώτους στον 4ο όμιλο της Γ’ κατηγορίας, ρίχνοντας τον κατώτερο Ιαλυσό στην 11η θέση σε σύνολο 16 ομάδων.
Με αγχωτικές, πλην άκρως συμπονετικές και φιλικές ανακοινώσεις, τύπου «βρέθηκε πορτοφόλι. Μαύρο χρώμα. Αυτός που το έχασε να πάει το πάρει από το κυλικείο», αποχωρήσαμε αγαπημένοι και παγωμένοι από το καλοδιατηρημένο γήπεδο, σχεδόν βέβαιοι ότι ο θρυλικός «Αίο» επιστρέφει οσονούπω στη Β’ Εθνική. Συγνώμη Πανιώνιε.