Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023, 19:00
Το μήνυμα πολιτικής προστασίας που δόνησε το κινητό μου νωρίς το απογευματάκι του Σαββάτου συνέστησε «περιορισμό μετακινήσεων τις πρωινές ώρες της Κυριακής λόγω επικίνδυνων χιονοπτώσεων».
Συγκρατώντας την αχαλίνωτη επιθυμία μου να αναλύσω από αυτό εδώ το βήμα το ποιον πραγματικά βαραίνει ο χαρακτηρισμός «επικίνδυνος», διότι δεν φαντάζομαι να φταίει το καημένο το χιόνι, θα αρκεστώ στην παραδοχή ότι δεν έκανα τρέλες τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής. Ετσι και αλλιώς, ο αγώνας στη Νίκαια ήταν στις 19:00 του Σαββάτου, όταν το κρύο ήταν ακόμη γλυκό, ειδικά στις φτωχογειτονιές -λέμε τώρα- της Κοκκινιάς.
Λόγω των καιρικών τρομοκρατικών συνθηκών θα περίμενε κανείς ένα γήπεδο άδειο από κόσμο, μα τόσο οι Rangers -εντάξει, είχαμε και απουσίες- όσο και η εξ αριστερών τους άστεγη (χωρίς στέγη) κερκίδα στο ξέφωτο του γηπέδου, ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους με την αγαπημένη τους ομάδα που ερχόταν από την πρώτη της νίκη μετά από πέντε ήττες (2-0 τη Λαμία).
Τον Αρη νομίζω τον συμπαθώ, όχι και πολύ όμως, ειδικά λόγω της επί 11 συναπτά παιχνίδια ενδεκάδας του χωρίς Ελληνες. Ρατσίστας (συνδυασμός λέξεων) δεν είμαι, μέχρι αποδείξεως του εναντίου τουλάχιστον, αλλά η αγάπη όλων αυτών των 11 για το ελληνικό ποδόσφαιρο, μαζί με τους 5 που πέρασαν ως αλλαγή, περιορίζεται στην περίοδο που έπαιζαν ποδοβόλεϊ στην παραλία της Περίσσας στις διακοπές τους στη Σαντορίνη στην τελευταία τάξη του σχολείου.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι Ιτούρμπε, ο Ιωνικός δεν έχει. Αυτό το γεννημένο στο Μπουένος Αϊρες παλικαράκι από την Παραγουάη που παίρνει την μπάλα, τη βάζει στην τσέπη του και τη βγάζει από την άλλη.
Αλλο που από μία τέτοια του ενέργεια ήρθε η αντεπίθεση του Ιωνικού και εν τέλει το πέναλτι που κέρδισε ο Σεμπά και εκτέλεσε με μαεστρία ο Αλεξ Λοβέρα, ζεσταίνοντας όχι μόνο τη Νίκαια, αλλά όλη την περιφερειακή ενότητα Πειραιώς, που περίμενε μήνες για να δει τους γαλανόλευκους να αποχωρίζονται την τελευταία θέση της βαθμολογίας.
Και κάπου εκεί, στο 65’, το κίτρινο διακοινοτικό μείγμα των πέντε ηπείρων πήρε τα πάνω του, άρχισε την πίεση, δυο τρία βεβιασμένα πλην φιλόδοξα τετ α τετ, χωρίς όμως ελληνικό σθένος -οι 4 Ελληνες της αποστολής έμειναν στον πάγκο- και χωρίς γκολ για τρίτο σερί παιχνίδι.
Ο γνωστός μας από το θρυλικό φιλικό της ΑΕΚ με την Κρίσταλ Πάλας το 1991, τέως χαφ, νυν προπονητής Αλαν Πάρντιου, κατευθύνθηκε με τα χέρια στις τσέπες προς τα αποδυτήρια, όπως γρήγορα έκανε και η Μεικτή Κόσμου του.
Την ίδια στιγμή, ο εκστασιασμένος Γιώργος Βαλεριάνος πλησίαζε τον πάγκο του Αρη για να ασπαστεί τον αμίλητο φροντιστή της ομάδας που μάζευε τον ιματισμό: μιάμιση σεζόν στον Αρη πέρασαν μαζί, μέχρι και άνοδο στη Σούπερ Λιγκ πανηγύρισαν (2018).
Η χαρμονή για τους 6 βαθμούς μέσα σε διάστημα έξι ημερών, όταν στις 19 πρώτες αγωνιστικές είχε μόνο 8, έφερε τον Βαλεριάνο, τον πάντα ευδιάθετο για μπάλα Φαντιγκά, τον 9 φορές πρωταθλητή Τσιγκρίνσκι (Μπαρτσελόνα, Σαχτάρ, ΑΕΚ) και τα άλλα παιδιά, μπροστά από τους ανθρώπους με την πιο ζεστή καρδιά αυτόν τον σαββατιάτικο προάγγελο της επικίνδυνης χιονόπτωσης, και πανηγύρισαν ένα κουβάρι, μαζί και εμείς, έστω και από την εκ δεξιών κερκίδα, το παιχνίδι που θα θυμόμαστε πάντα για το προσεχές κρύο του, τα ακαταμάχητα τρικ του Ιτούρμπε, και την αλληλεθνή, οικουμενική, διαπλανητική 16άδα του Αρη.