Ιωνικός - Ναντ

Οταν πήγα να δω Ιωνικός – Nantes

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έκοβα βόλτες στην Τσιμισκή, απολαμβάνοντας τις τελευταίες μέρες της 18μηνης θητείας μου στη γλυκιά Θεσσαλονίκη. Αντ’ αυτού, ήμουν στου ΟΑΚΑ τα σκαλάκια, τα καθισματάκια συγκεκριμένα, να βλέπω το πρώτο και τελευταίο εντός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ιωνικού.

Από το ματς δεν θυμάμαι πολλά, θυμάμαι όμως ότι ήμασταν λίγοι. Ή τουλάχιστον έτσι φαινόμασταν οι 3000 μέσα στο μεγάλο στόμα του Ολυμπιακού Σταδίου.

Εκεί, που οι μεν, εγώ δηλαδή, βρεθήκαμε χάρη στη συμπονετική άδεια από το στρατόπεδο Καρατάσου, ούτως ώστε να ανταμώσουμε με την οικογένειά μας (αν και ποτέ δεν ενστερνίστηκα, εφόσον οι άνθρωποί μας είναι καλά, το αίτημα των υπόλοιπων Αθηναίων να βρεθούμε στον μετασεισμικό τόπο του εγκλήματος), και οι δε, ο Ιωνικός δηλαδή, λόγω των ρωγμών στην αρχικώς δηλωμένη του ευρωπαϊκή του έδρα, τη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο περιβόητος σεισμός των 6 ρίχτερ στην Αθήνα είχε γίνει εννέα μέρες νωρίτερα.

Στο ημίχρονο, οι φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας κρατούσαμε το 0-0. Στο 83’, η κυπελλούχος Γαλλίας κέρδιζε 3-0. Πανηγυρίσαμε όμως και εμείς, οι απόγονοι των ξεριζωμένων Μικρασιατών και δημιουργών της προσφυγικής Νίκαιας: 1-3 στο 90’, με γκολ από την «αλλαγή» Γιάννη Δημητριάδη, που μπορεί να έπαιξε στη Νίκαια μόνο 12 ματς, τα λιγότερα από όλες τις ομάδες που αγωνίστηκε (8), είναι όμως αυτός που θα θυμόμαστε για πάντα στην Κοκκινιά ως τον ευρωπαϊκό μας σκόρερ.

Η ήττα με 1-0 στον επαναληπτικό από το γκολ του Γάλλου και όχι Βραζιλιάνου Ντα Ρότσα, ο όποιος έμεινε άλλα δέκα χρόνια στη Νάντη (409 παιχνίδια), έμελλε να είναι το τελευταίο ευρωπαϊκό ματς αρκετών εκ των παικτών με την έναστρη κυανή φανέλα. Οπως του Μουτσοτρίγκο, μιας και ο Ιωνικός ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή ομάδα για την οποία άφησε το αγαπημένο του Περού.

Ο Ιωνικός από πέρσι, το 2021 δηλαδή, είναι ξανά κοντά μας στη μεγάλη κατηγορία, όμως με τον συνωστισμό που γίνεται για τις ευρωπαϊκές θέσεις της βυθισμένης στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ Ελλάδας, μάλλον κάνας φούρνος θα πρέπει να γκρεμιστεί για να τον ξαναδούμε στας Ευρώπας. Θα προτιμούσαμε χωρίς σεισμό αυτήν τη φορά.